Licht

Het licht kwam door de nerven van de schaal. Het viel zachtjes naar binnen, maar het was fel. Hij moest zijn ogen dicht knijpen, de celkern, het binnenste. Was het een uitnodiging om naar buiten te gaan? Toen begon het licht te knipperen. Vlugge afwisseling tussen licht en donker, flitsen.

Het duizelde hem en nu leek het ook nog alsof hij in beweging kwam. Het ei rolde langzaam een helling af. En toen steeds harder en harder.

Tot het plotseling tot stilstand kwam. Bam!

Hij trilde ervan na.

Net was hij bekomen van de schok, toen er iemand op de schaal tikte.

Hij hield zich stil. Hoorde hij het goed?

Ja! Daar was het weer. Tik tik tik. Luid en duidelijk.

Wie was dat? En, nog belangrijker, wat wilde diegene van hem?

‘Hazalame,’ hoorde hij.

Iemand sprak, maar hij verstond het niet.

‘Hazalame,’ het was een vrouwenstem. Gelukkig klonk ze vriendelijk.

Wat bedoelde ze?

Misschien was het een uitnodiging om naar buiten te gaan.